??فاطمه(ع)؛ در قلّۀ طهارت

?️آیه‌ای که نمایانگر نهایت عروج صدیقۀ کبرا(ع) است، آیۀ 33 سورۀ مبارکۀ احزاب است. آنجاکه خداوند خود به صحنه می‌آید و دست طهارت خویش را بر سر فاطمه(ع) می‌نهد. روی سخن ابتدا با زنان پیامبر(ص) است:

?️«وَ قَرْنَ فِي بُيُوتِکُنَّ وَ لاَ تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّۀ الْأُولَی وَ أَقِمْنَ الصَّلاَۀ وَ آتِينَ الزَّکَاۀ وَ أَطِعْنَ اللهَ وَ رَسُولَهُ» 

?️و در خانه‌های خود بمانید و همچون دوران جاهلیت نخستین (در میان مردم) ظاهر نشوید و نماز را برپا دارید و زکات را بپردازید و خدا و رسول را اطاعت کنید.

?️تا این قسمت از آیه، شش ضمیر صیغۀ مؤنث مخاطب دیده می‌شود: «قَرْنَ»، «بُيُوتِکُنَّ»، «تَبَرَّجْنَ»، «أَقِمْنَ»، «آتِينَ»، «أَطِعْنَ»؛ اما یکباره ضمیر از صیغۀ مؤنث مخاطب به مذکر مخاطب «کُم» تغییر می‌کند:

?«إِنَّمَا يُرِيدُ اللهُ لِيُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَکُمْ تَطْهِيراً».

?️خداوند فقط می‌خواهد پلیدی و گناه را از شما اهل بیت دور کند و کاملاً شما را پاک سازد.

?️می‌دانیم‌ که کلمۀ «إِنَّمَا» حصر و محدودیت را می‌رساند؛ یعنی این ‌است و جز این نیست.  ارادۀ خدا هم ارادۀ محکمی است. البته خداوند دوست می‌دارد که همگان پاک باشند؛ اما این خواست با سایر خواسته‌ها متفاوت است و نشان از ارادۀ شدنی ذات احدیت دارد.

?️هیچ گروهی در قرآن چنین توصیف نشده است که خدا به طهارت آن‌ها گواهی ‌دهد. این شهادتِ به طهارت ازسوی خداوند برابر با مقام عصمت است؛ عصمتی که هیچ ناپاکی در آن راه ندارد.

?️این تفسیر از آیه، واضح و به‌دور از اِشکال ادبی و روایی است؛ اما سؤال اینجاست که اهل‌بیتی که به این مقام شامخ رسیده‌اند چه کسانی هستند؟

?️روایات معتبری در کتب شیعه و سنّی وجود دارد که همگی در شأن نزول آیه و مضمون اهل‌بیت(ع) به صحنۀ شکوهمندی اشاره می‌کنند که پیغمبر گرامی اسلام(ص) وارد شد و امیرالمؤمنین(ع) و حضرت زهرا(ع) و حسنین(ع) را در کنار خود نشاند. 

?️نقل است که چون امّ سلمه خواست نزدیک آنان شود، پیامبر(ص) به او فرمودند: تو بر خیر هستی؛ اما اینان جماعت خاصی هستند: 

در کوی نیکنامی ما را گذر ندادند

                     گر تو نمی‌پسندی تغییر کن قضا را 

?️آنگاه آیۀ مبارکه نازل شد و تنها بانویی که در تمام اعصار خلقت چنین افتخاری یافت که خدا به او طهارت و عصمتی در کنار بزرگ‌ترین چهره‌های دین مبین اسلام عطا کند، دُرّ شاهوار هستی، وجود زهرای مرضیه(ع) بود.
?بخش‌هایی از کتاب «زن از منظر قرآن کریم»، محمدعلی انصار